|
| Yolanda Entius - verhalen | Halverwege Halfweg |Propriété privée | Een laatbloeier | Twaalf verhalen over papier Hoeveel strippen naar Calcutta? | Een fiets voor jezelf |
|
Voor de Schrijverskaravaan van On file maakte ik een mp3-luisterverhaal in vier tracks: Halverwege Halfweg. Klik op onderstaande links en luister naar Halverwege Halfweg: 1. In de bus (mp3) waarin we op weg gaan naar het strand; |
|
Twaalf verhalen over papierAcht jaar geleden verscheen ik voor het eerst in druk. Drukkerij de Raddraaier had een project bedacht: Een boek met en over papier. Twaalf vormgevers mochten op diverse thema`s helemaal hun gang gaan; alles was mogelijk. Het boek zou tevens een staalkaart zijn van het werk en de mogelijkheden van de drukker. Ze vroegen mij om bij al die thema`s een verhaaltje te schrijven. Ik bedacht dat het leuk zou zijn als al die verhaaltjes over papier stiekem een onderliggend verband hadden. Zo ontstond een novelle (nou ja) over papier met als onderliggend lijntje de zoektocht van mij en mijn vriendje naar een huis. Bij het productieproces vroeg de drukker mij of ik nog ideeën had over de lay-out en de vorm waarin een en ander gedrukt zou worden. Die had ik niet. Mij ging het om de inhoud van mijn verhaaltjes dat een rustpunt zou zijn in een bont boek over papier. Het moet goed leesbaar zijn, zei ik dan ook, meer eisen had ik niet. Ik zag het boek pas op de dag van de presentatie. Mijn verhaaltjes waren in een piepkleine letter op doorzichtig vloeipapier gedrukt in een poepbruin kleurtje. En het geheel was zo gevouwen dat je het boek 90 graden moest draaien om het (met een tien kw en een vergrootglas) te kunnen lezen. Er waren wat vrienden van me die het boek kochten, maar of iemand mijn novelle heeft gelezen… Ik betwijfel het. Zelfs ik heb de moeite niet genomen. Mijn novelle gaat in de herkansing. Nu, in een extra grote letter: Twaalf verhalen over papier. (En moge de vormgever, ik zal zijn naam niet noemen, zich alsnog de ballen uit zijn broek schamen.) |
 Ik schreef Hoeveel strippen naar Calcutta? voor de Ikon-serie Oog in Oog. Heddy Honigmann maakte er een mooi filmpje van met Saskia Temmink in de hoofdrol. Een jaar later, toen ik als actrice in de vergetelheid dreigde te raken, speelde ik mijn eigen monoloog in Frascati. Het werd een groot succes en een handjevol vrienden en kennissen was van de partij. Toen ik Saskia een paar weken later tegen kwam in het café was ze nogal narrig. Ze had er lucht van gekregen dat ik de strippen naar Calcutta had gespeeld. Waarom? Vond ik soms dat zij de rol niet goed gespeeld had. Ik stelde haar gerust, maar het was een hele opluchting te weten dat tenminste iemand notie had genomen van mijn prachtrol in Frascati. |
 foto: Jan-Reinier van der Vliet Herman Chevrolet schreef De Flandriens, met als ondertitel: opkomst en ondergang van een wielersoort, in 2007 uitgegeven bij Het Sporthuis/De Arbeiderspers. Wat weinigen weten is dat Herman jarenlang zelf gekoerst heeft in dienst van de wielerploeg van café Husse in Amsterdam en dat hij hoofdredacteur was van zijn eigen clubblad De zingende spaken. In dat blad vond de lezer in de rubriek Podium een platform voor zijn eigen pennenvrucht. Op dat podium ging ik staan. Een fiets voor jezelf (met als ondertitel: een socio-feministische benadering van het dameswielrennen) was mijn eerste publicatie. Met dank aan Herman.  lees het verhaal
|
 |
 |
|
